Ik hoor niets niet meer. Ik zie niets niet meer. Ik kan niet meer klaar denken. De zenuwen gieren door mijn lijf. Hier sta ik dan tussen 500 mannen en 50 vrouwen te wachten om het water in te gaan. Jeroen is reeds vooraan post gaan vatten om zijn doel na te streven, namelijk rond de 9 uur finishen. Ikzelf hou het bescheidener en wil graag over de finishlijn lopen.

Om de trainingen naar aanloop van Almere verrassend te houden, doe ik tussendoor de kwarttriatlon wedstrijd van Kortrijk. De bedoeling is om nog eens in hoge hartslag te gaan en zien wat dat geeft. 

Het weer belooft alleszins goed te zijn, niet te veel zon en niet te warm. De wind moeten we er dan maar bijnemen.

De lente is in zicht dus wordt het tijd voor de triatleten dat ze zich nog eens tonen aan de buitenwereld.
De lente heeft vandaag nog even plaatsgemaakt voor een stevige winter. Dus daarom letterlijk een opwarmertje, de halve marathon in Hamme.
 
Gelukkig kunnen we vanuit de cafetaria de start zien. De familie Fiers is ook voltallig aanwezig, Hjalmar als loper en Karolien, Annelyn en Aaron als supporters. Het gaat er hier gemoedelijk aan toe. Onze finisher medaille krijgen we al voor de start, dus kunnen we evengoed naar huis. Maar Jeroen laat vallen dat er voor de eerste drie overall ook prijzen te rapen vallen. Dus besluiten we daar dan maar voor te gaan.

Beste Jeroen, mijn lieve man en partner in crime,

Wie schrijft, die blijft, zeggen ze wel eens. Alhoewel ik het meer van het babbelen moet hebben, wil ik je mijn verhaal over de marathon van Eindhoven in dit schrijven niet ontzeggen. Als voorbereiding, Jeroen, gaf je mij een trainingsschema voor gevorderde lopers, met de lieve woorden: "Ik heb dit vorig jaar gevolgd en zie wat ik bereikt heb!". Dat dit schema over een periode van 20 weken loopt en jij enkel de laatste 2 recuperatie weken gevolgd had, zei je er ook fijntjes bij.  Dit schema was de komende weken mijn bijbel geworden. Letterlijk volgde ik alles. ​

"Een marathon, dat doe ik nooit: saai, eentonig en veel te lang". Dit antwoord zou ik nog 4 maanden geleden geven op de vraag of ik een marathon zou lopen.
Alles veranderde nadat jeroen zich begon uit te spreken over het vervolledigen van een volledige triatlon. Alle triggers werden in mij aangesproken. Ik kon niet achterblijven. Het idee hem over de streep te zien komen, terwijl ik aan de zijlijn stond toe te kijken, vond ik onbehaaglijk.

I have a dream. 

Vandaag staat de Fit en Funatlon te Puyenbroeck op de agenda. Een wedstrijd waar ik eens niet moet betalen om af te zien. 

Mijn werkgever, de procincie Oost-Vlaanderen, is zo vriendelijk om voor zijn personeel een mini triatlon te organiseren. En zoals ik uit de titel begrijp, voor de fun. Omdat de afstand belachelijk weinig is (200m in buitenzwembad, 7km MTB en 2km lopen) besluit ik met de MTB naar daar te fietsen. Al snel wordt me duidelijk dat er niet veel fun aan te pas komt, zo goed als iedereen heeft zijn koersfiets mee. De verwachte eerste overwinning kan ik dus al vergeten. Het kleine stukje onverhard van 250m is dus perfect te doen met de koersfiets. Er staan namelijk 4 ronden van 1800m op het programma. Dus nog een redelijk groot stuk geasfalteerd. 
Maar de organisatie wil er wel de fun in houden door enkel prijzen te geven aan de best verklede. Bon, dan ga ik voor de best verklede outfit.

In de vroege uurtjes op een zondag gaat de wekker af. Het is fris en bewolkt. Vandaag staat de halve van Deinze op ons menu. Smakelijk is dat niet, het menu bestaat voornamelijk uit sportdrank, energierepen en gelletjes. 

De 32 vrouwen hebben de eer om 38 min vroeger te vertrekken dan de mannen, dit in het belang van de battle of the sexes. Die battle laat ik aan mij voorbijgaan, ik ga de strijd met mijn eigen aan. 

Het zwemmen is zoals de meeste keren het minst voorbereid met het beste resultaat. Na 1900m kom ik als 11de uit het water met een nog redelijk fris gevoel. Het was dan nog altijd niet te warm. ​

Raceday. Het was aangenaam warm en zonnig. Hoewel het weerbericht eerder verkeerdelijk had voorspeld dat het ging regenen, ik denk dat ze dit jaar de kaart "Ardennen" hebben getrokken, aangezien het toerisme daar maar wat aan het aanmodderen was.
Maar genoeg over koetjes en kalfjes.
 
Aan de inschrijvingen staat een vrouw te panikeren dat het non-wetsuit is doordat het water te warm is. "Ik start niet", tiert ze. 

Dit wordt een  k o m i s c h e  dag, denk ik. 
​