Halve triatlon Knokke

Ik heb me altijd afgevraagd hoe het leven eraan toegaat bij de goedbedeelden in ons midden en waar kan je dat beter gaan ontdekken dan in Knokke. En er is geen grondigere manier om aan sightseeing te doen dan in een triatlon. Je maakt kennis met de lokale wateren en de talrijke terrasjes er rond. De fietsroute is volledig uitgestippeld en autovrij. Tijdens het lopen kan je de dijk snel verkennen en spaar je al veel centen uit door ipv een cola te drinken op de trendy terrassen, eentje gratis overhandigd te krijgen.
​
Zodoende staan Jeroen en ik aan de start van de halve triatlon te Knokke. We komen direct bedrogen uit want we starten het zwemmen in sluis, op de parking van den Aldi. Het weer belooft alvast niet veel goeds, 16°C en af en toe een bui. Antoine staat ook terug paraat aan de start. Gelukkig, zo kunnen we gemakkelijk nog wat dikke jassen overhandigen.

Over de fysieke prestaties vandaag kan ik snel zijn. Ik heb 1,9km gezwommen in 34min, 90km gefietst in 3u02 en 21,1km gelopen in 1u56. Alles ging goed zoals gepland.

Maar ik ga jullie niet teleurstellen, deze blog is nog niet afgelopen.

Alhoewel dat Jeroen en ik al redelijk wat watertjes hebben doorzwommen in de triatlonwereld, maken we vandaag voor de eerste keer kennis met een rolling start. Neen, het is helemaal niet insta-waardig om te zien en Red Bull was ook niet aanwezig. Neen, we worden niet van een steile helling in het water gerold. Maar om de triatleten kalmpjes te laten starten, worden er iedere 4s 2 triatleten het water ingelaten vanop een steiger. Dit gebeurt meestal door een niet zo elegante sprong met de benen en armen wijd uitgespreid.

Ook ben ik niet samen met Jeroen elkaar handjes vasthoudend gestart. Je schat jouw zwemtijd in: Jeroen had gedacht aan 30min, ik aan 34min. Voor dat je naar de steiger gaat, zijn er indelingen van tijden waar je gaat instaan. Zodoende. Het enige verschil met ons en vele andere triatleten is dat de meesten zich blijkbaar overschatten wat resulteert in een drukke bedoening voor mij vanaf de tweede helft van het zwemmen. Slagen, mensen overzwemmen, duwen en meer kijken waar er een plekje vrij is. Maar we geraken heelhuids aan wal en weg zijn we op de fiets.

Het fietsparcours zag er op papier bochtig en dus ambetant uit. Maar het was een prachtig en snel parcours. Er was maar 1 spelbreker voor een mooi record en dat was de wind, veeeeel wind. De baan lag er picobello bij, althans in Nederland. De grote hoeveelheden gele verf om ons duidelijk te maken waar er zich gevaarlijke putten, scheuren en verzakkingen bevinden, waren enkel in België nodig. Ik had gehoopt onder de 3u te kunnen fietsen, maar dit is dus net niet gelukt.
​
Nu de loopbeentjes eens testen. Dadelijk voelde ik dat dit goed zat, ik kon mijn tempo van 5min30s per km gemakkelijk houden en hoopte dit zo lang mogelijk vol te houden. Het parcours bestaat uit het 3x op en af lopen van de mondaine dijk in Knokke.  Aan de finish staan 2 speakers de triatleten aan te moedigen, anekdotes te vertellen, het podium af te roepen en interviews te houden met de betere triatleten onder ons. Het voordeel hier was dat je constant kon volgen wat er gezegd werd, omdat de speakers verbonden waren met de luidsprekers langs de dijk. Het was alsof je aan het lopen was met een podcast. Dat zorgde ervoor dat het lopen snel voorbij was. Tijdens mijn tweede ronde kon ik dan ook horen hoe Jeroen finishte als 16de.

Moeke en vake waren ondertussen met expeditie tram van Middelkerke naar Knokke afgereisd. De heen en terugreis heeft langer geduurd dan de tijd dat Jeroen aan zijn halve triatlon bezig was. Misschien de volgende keer al lopend komen? Gelukkig vroeg moeke telkens ik hen passeerde of ik genoeg drinken had, anders zou ik het nog vergeten zijn 😉. Eventjes waren er apocalyptische weersomstandigheden, sterke windvlagen en stortregen. Het reeds talrijke chiqué volk dat er niet was, was nu nog minder.

In de laatste ronde voelde ik me nog heel goed en had ik genoeg energie over om nog een laatste dansje te doen bij de muziekbandjes die aanwezig waren en om de vele vrijwilligers bij de bevoorradingen te bedanken. Heel tevreden kom ik over de lijn en zie ik dat Jeroen, moeke en vake me opwachten. Antoine heeft nog andere verplichtingen die dag en was reeds huiswaarts gekeerd. Jeroen laat weten dat ik een tijd heb van 5u en iets in de 30 min. Hijzelf heeft het ook uitstekend gedaan want hij heeft weer prijs en mag rond 18u op het podium staan. Dus we hebben nog wat tijd om te douchen en te eten aan de verschillende eetstanden waarvan we gratis gebruik mogen maken.

Er zijn veel podia deze keer, voor ieder leeftijdscategorie van 5 jaar: Jeroen mag als derde op het podium in zijn leeftijdscategorie 40-44 jaar. Ik speel ondertussen kapstok met jassen, zakken en nummers van ons beiden. De vrouwen worden eerst afgeroepen met hun voornaam. 1 van deze 3 namen is Leen. We kijken eens naar elkaar en denken, er is dus nog een Leen. De speaker zegt vervolgens de tijd van deze Leen. “5u39min”.Rinkel rinkel. En vervolgens ook de achternaam “Van Overtveldt”. Ik val helemaal uit de lucht en ben totaal verwonderd dat ik dus ook derdes ben geëindigd bij de 40-44. Ik had ooit gezien dat er zo’n 15 vrouwen in mijn categorie waren ingeschreven, uiteindelijk zijn er 12 gestart, dus toch verwonderlijk dat ik op dat podium beland.

Ik wou eerst nog protesteren met te zeggen dat ik eigenlijk nog geen 40 ben, maar ja, zo een trofee en wat prijzengeld wil ik toch niet laten liggen. Jeroen mag dan al snel aansluiten op het derde schavotje en zo kunnen we samen ons podium vieren. En neen, wat Jeroen ook schrijft, we hebben niet staan tongkussen.

Ik heb dus 1 les geleerd vandaag. En dat is altijd toch eerst de uitslag bekijken vooraleer je vertrekt. Ah ja, en mezelf overschatten bij een rolling start.

​Uitslag