Ik heb een flinke dochter, word betaald om naar mijn werk te fietsen en mijn echtgenote draagt haar borsten nog ruim boven de navel. Wat wil een man nog meer in zijn leven? En toch heb ik niet het gevoel dat als ik rustig in mijn zetel ga zitten, het geluk als een lawine over me heen komt stromen. Waarom ik daarom aan triatlon doe, en niet eens naar Deba meubelen rij om een nieuwe zetel met massagefunctie uit te proberen, blijft vooralsnog een mysterie. Wellicht scheert mijn profileringsdrang bij wijlen hoge toppen. Desalniettemin stond ik zaterdag toch alweer te blinken aan de start van de halve triatlon van Deinze.
 

'Zeg Steven, zou je niet eens willen afkomen naar de kwarttriatlon in Berlare, en er een wedstrijdverslagje voor me schrijven?', vroeg Jeroen me 2 weken terug. Vooral het 'Ik heb zelf niet al te veel tijd en 'k zal je er rijkelijk voor vergoeden, zeker als je alles een beetje opsmukt!' haalde me uiteindelijk over de brug en meteen werd het voorschot van 200€ overhandigd.