“Die Jeroen ligt zeker al enkele maanden in zijn bed te stinken?”, moeten sommigen onder jullie alvast gedacht hebben, wegens geen verslagen meer in de mailbox. Niets is uiteraard minder waar. Tussen de champagne, gin-tonic, trappist en andere zaligmakers door pakte ik de draad terug op om er een sportief 2017 van te maken. Zelfs in die mate dat ik in dit prille begin van het seizoen conditioneel reeds behoorlijk op niveau sta. “Je staat zo scherp als een mes!”, liet m’n pa me onlangs weten. “Je doet me denken aan de documentaires over de holocaust!”, aldus m’n ma enkele dagen later. De invalshoek is mogelijks licht anders, maar ik hoefde vorige zaterdag alvast niet al te veel overbodige kilo’s over de Kluisbergense heuvelrug mee te sleuren.
In en rond het Kluisbos ging immers de 16km-tellende trailrun door: enkele malen deze Vlaams Ardense puist op- en afhollen (goed voor ongeveer 500 hoogtemeters), en dit voor het overgrote deel op onverharde paden. Een trail-specialist ben ik niet (mijn trailschoenen stonden al meer dan een jaartje te blinken op het schap), maar ik had er wel zin in. Rond 12u30 gingen we van start, de hartslag meteen de hoogte in.
6 Comments
|
AuteurJeroen Van Overmeire : Archieven
July 2022
|