Kwart van Berlare

'Zeg Steven, zou je niet eens willen afkomen naar de kwarttriatlon in Berlare, en er een wedstrijdverslagje voor me schrijven?', vroeg Jeroen me 2 weken terug. Vooral het 'Ik heb zelf niet al te veel tijd en 'k zal je er rijkelijk voor vergoeden, zeker als je alles een beetje opsmukt!' haalde me uiteindelijk over de brug en meteen werd het voorschot van 200€ overhandigd.

Gezien ik sportverslaggever ben van de bridge- en schaaksport, eerder een stap in het duister, maar ik keek er naar uit. Gisteren was het dan zover en reisde ik af naar het Donkmeer alwaar een 250-tal triatleten zich aanboden voor 1.500m zwemmen, 45km fietsen en 10km lopen. Onder hen Jeroen Van Overmeire, alsook zijn echtgenote Leen Van Overtveldt die na haar zware teenoperatie haar eerste wedstrijd van 2016 aanvatte. Beide prachtig afgetrainde atleten, die niet op een uurtje sporten keken.

Eerst gingen de mannen van start, 5 minuten later gevolgd door de vrouwen. Best een aangenaam plaatje, al dat gewoel in het water, zeker met een pintje in de hand aan de oever. Al snel werd het hele deelnemersveld uit mekaar geranseld, de besten gingen er als een heuse torpedo vandoor. Na minder dan 20 minuten stond de eerste terug aan wal! Indrukwekkend! Gezien Jeroen me toevertrouwde dat hij toch onder de topatleten van het Waasland mag gerekend worden, verwachtte ik hem ook snel uit het water. Ik telde reeds 10 man uit het water, maar toch nog steeds geen Jeroen te zien. Zou er iets fout gelopen zijn? Vastgeraakt tussen de lelie's en de lisdodden? Maar hij had me op voorhand reeds gemeld dat de zwemarbeid de laatste weken wat lager lag omwille van vakantie en dergelijk, en dat zwemmen zijn minst sterke discipline is, dus misschien niet onbegrijpelijk. 3 minuten later, reeds 20 triatleten de fiets op en nog steeds geen Jeroen op het droge. Uiteindelijk na dik 24 minuten en in ongeveer 30e positie, hees hij zich uit het water en rende richting wisselzone. 'Komaan Jeroen, een verloren veldslag is nog geen verloren oorlog!', moedigde ik onze topsporter aan, al leek het beste me er reeds wat af. Waarna ik nog een pintje ging halen. 

3 ronden te fietsen, de eerste doorkomst van Jeroen moet ik blijkbaar gemist hebben, 't was tamelijk lang aanschuiven aan de drankbonnetjes. Maar ik stond klaar om na 30km te noteren dat onze man aansluiting had gevonden met de koplopers. Jeroen zei me immers in hoogsteigen persoon nog dat hij, mocht hij in zijn jeugd niet ten prooi zijn gevallen aan de liefde en andere onnozelheden (en uiteindelijk het wielrennen voor bekeken hield), Tom Boonen en co wel uit een ander vaatje hadden mogen tappen! Niettemin ik de indruk kreeg dat Jeroen zijn kader probeerde in twee te trappen, noteerde ik dat de achterstand op de koplopers enkel vergrootte! Wat een teleurstelling! 'Een lichaam in rust wil in rust blijven, een lichaam in beweging wil in beweging blijven', één van de wetten van de natuurkundige Isaac Newton. Ik kreeg een beetje compassie met Jeroen, want ik was er zeker van dat deze universele wet niet van toepassing was op onze man in koers. Zijn lichaam in beweging wou duidelijk gaan rusten!

Naar mijn bescheiden mening was het lopen (3 ronden, samen goed voor 11km) nog een maat voor niks, want de prijzen waren duidelijk al verdeeld. Maar ik wou toch nog afwachten of er alsnog een mirakel in de maak was. Maar na de eerste doorgang maakte ik er een kruis over. Wat een janettenstijl had die kerel toch! In die mate dat het me zelfs verwonderde dat hij zijn benen niet geschoren had! En maar zweten! En maar hijgen! Wel een strak kontje, dat geef ik grif toe. Intussen had ik ook Jeroens vader Antoine gespot, die jammer genoeg even tevoren met de MTB ten val was gekomen en één van de knieën lelijk toegetakeld zag. Hij is er blijkbaar bijna altijd bij als zoonlief aantreedt. 'Tja, het blijft je zoon hé...', maakte veel duidelijk.

Tijd dus om te vertrekken richting Lokerse Feesten, want Marco Borsato en Milc Inc. gaven présence!

Gegroet,
Steven

Jeroen, gezien ik de wedstrijd niet volledig uitkeek en zodoende het verslag niet compleet kan afleveren, ben ik bereid om het bij het voorschot te houden.