Verslag halve triatlon Leuven 2017

Hoe langer ik aan triatlon doe, hoe beter ik het belang ervan kan inschatten. Niks, nada, nougatbollen. Toch is in al die tijd mijn drang om aan triatlon te doen niet afgenomen, integendeel: ik wil nog steeds "stronger, better, faster". Een afspraak bij de breindokter dringt zich dus op. Helaas vind ik geen gaatje in mijn agenda. Te veel trainingen ingepland, weet je wel.
 
Gisteren opende ik mijn triatlonseizoen in Leuven. Op het programma: 1,9km zwemmen, 83km fietsen en 21km lopen. De conditie bleek de jongste weken in stijgende vorm, maar helaas waren er enkele zaken die ervoor zorgden dat ik toch niet in optimale omstandigheden van start kon gaan. Onder andere een vervroegd vaderdagsgeschenk van Farah, onder de vorm van een lichte verkoudheid met irritatie aan de luchtwegen. Niks ernstigs, al baarden de hoestbuien me soms wel wat zorgen. Een rustpols van 88 zo'n uurtje voor de start was ook niet echt een indicatie waar ik vrolijk van werd. Maar ik zei mijn vader alvast dat ik er het beste ging van maken en wel zou zien waar het schip zou stranden.

Het zwemmen verliep alleszins zo goed als vlekkeloos. Afgezien van wat slijmvorming, nauwelijks last van de verkoudheid en mijn zwemnummer lag dan ook in de lijn van hetgeen ik de jongste tijd op zwemtraining ondervond: top!
 
In het begin op de fiets ook nog geen vuiltje aan de lucht. Maar na enige tijd begon ik wel te merken dat ik geen topdag had. Ik kon precies niet beschikken over mijn volledige vermogen. En de hoestbuien begonnen stilaan terug de kop op te steken. En dat zou in de loop van de dag niet meer verbeteren, in tegendeel. Sommige toeschouwers zullen allicht vermoed hebben dat ik langsheen de vaart een zwerm muggen vrije toegang tot mijn lichaam had verschaft. Maar ik kon, tegen de verwachtingen in, alsnog mijn fiets in de wisselzone plaatsen met zicht op een sterke eindtijd.
 
De eerste honderden loopmeters maakten helaas brandhout van al dat moois. 'Baby you were born to run' van Bruce Springsteen was me in andere tijden al beter op het lijf geschreven. Vanaf het moment dat ik mijn 'normale' snelheid wou lopen, hoestte ik bijna mijn longen eruit. In die mate dat ik even overwoog of het niet beter zou zijn om uit de wedstrijd te stappen, kwestie van de gezondheid wat te sparen. Maar had ik dan omwille van al dat trainen alle Thuis-afleveringen voor niks laten schieten? Ik liep dus in alle miserie en ellende verder, met het risico dat Rudi Vranckx me om het hoekje stond op te wachten om een rechtstreeks verslag af te nemen en me een lepel hoestsiroop naar binnen te schuiven. Doch, Rudi zat wellicht aan het front in Syrië en ik merkte al snel dat het zinloos was om een hoog tempo na te blijven streven. Ik besloot dan ook om de wedstrijd 'gewoon' uit te lopen.
 
Ondanks dat ik mijn slechtste halve marathon ooit liet optekenen (pakweg 9 minuten trager dan vorig jaar), was ik toch aangenaam verrast dat ik hiermee nog een 33ste plaats kon realiseren.
 
Dus ja, behoorlijk ontgoocheld, al moet ook ik de omstandigheden aanvaarden zoals ze zijn. Volgende keer beter!

Sportieve groeten,
Jeroen

https://triatlonwedstrijden.be/uitslagen/triatlon-leuven-21-05-2017-halve-triatlon