|
Door Steven Het beloofde een druk triatlonweekend te worden: op zaterdag trio triatlon in Berlare, op zondag Belgisch Kampioenschap triatlon lange afstand in Eupen. Hoogdagen voor een coach zoals ik! De trio triatlon was er eentje van de korte soort: 250m zwemmen, 15km fietsen en 3,5km lopen. Een primeur: Farah was met haar 12 lentes net voldoende oud om aan de start te staan en zou het zwemmen voor haar rekening nemen! Jeroen zou fietsen en Leen lopen. Farah, ik was een beetje gestresseerd in jouw plaats. Je allereerste openwater wedstrijd tussen een 60-tal atleten, voornamelijk (zo niet allemaal) volwassenen. Al dat gedrum, hoe zou je dat overleven. Maar wonder boven wonder verliep alles super vlot. Je ging er als een speer vandoor! Echt een toptalent! Nergens paniek te bespeuren, de techniek steeds goed onder controle, goed de boei waarrond gekeerd moest worden in het oog houden, links én rechts ademen, de concurrentie inschatten. Echt, wat een pracht om naar te kijken. Dit alles tussen jouw familie die je aanvuurde als nooit te voren. En niet onbelangrijk, tussen al dat volwassen geweld klom je daarenboven nog eens vooraan uit het water. Als 8e! Je maakte moeiteloos de omschakeling naar het lopen, en jouw ranke benen brachten je sierlijk als een gazelle tot bij je vader, die klaar stond om de chip van jou over te nemen en rond zijn enkel te gespen. Na wat ik van jou zag, lijkt het me niet echt de moeite om te beschrijven wat jouw papa en mama ervan terecht brachten. Want, laat ons eerlijk blijven, in vergelijking met het aanschouwen van het spektakel dat jij ten berde bracht, leken jouw beide ouders eerder wat te rommelen in de marge. Gegroet, Steven http://results.myvtdl.be/print?type=scratch&event=1186 
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
