Triatlon van Vlaanderen 2017

Tussen de halve triatlons door, pik ik ook enkele kwartjes mee. Ook de 'Triatlon van Vlaanderen' stond reeds enkele jaren op het verlanglijstje, maar lukte nooit omwille van vakantieplannen. Dit jaar paste hij echter wel in de agenda, dus de inschrijving was snel voltooid.
 
Vergezeld van mijn sportieve metgezel (Leen knalt de Vlaams Ardense puisten ook graag op) zakte ik gisteren af naar Oudenaarde, plaats van gebeuren. 'WETSUIT VERBODEN!' stond aangegeven op één van de infoborden, wegens watertemperatuur van meer dan 22°C. Ikke gelukkig, want dergelijke watertemperatuur vergezeld van hevige zonneschijn en wetsuit, heeft al meermaals aangevoeld alsof ik in eigen vet aan het braden was tijdens het zwemnummer. Niet zo bevorderend voor de prestatie! 'Je mag toch altijd zonder wetsuit zwemmen!', zullen sommigen aanbrengen. Inderdaad, dit klopt, maar je bent nu eenmaal ietsje sneller mét wetsuit dan zonder. En als iedereen mét zwemt, dan ik ook. Kuddebeest en streber avant la lettre!

Met zo'n 300 man startten we in de Donkvijver. Toch 200 man teveel naar mijn zin, want zo breed was die startlijn nu ook weer niet. Een tumultueus begin van de triatlon was dan ook niet uit te sluiten. Gelukkig heb ik al wat ervaring op zak, en niet panikeren blijft de boodschap. Na enkele honderden meters lost het probleem zichzelf op, het pak valt uiteen. Slechts 1.000m zwemmen in Oudenaarde, ik was dus nog maar net nat achter de oren en kon alweer aan wal klauteren. Er werd letterlijk een rode loper van pakweg 400m uitgerold richting wisselzone, langs waar zowel m'n vader als schoonvader post hadden gevat om te supporteren. '20e positie', gaf m'n vader nog mee. Niet slecht voor m'n zwakste discipline! De tijd dat ik de baksteenvariant van de vrije slag ten berde bracht, ligt blijkbaar toch al even achter de rug.
 
Je had het wellicht nog niet gemerkt, maar her en der begin ik al eens een hoofdhaar te verliezen. Op zich niks ernstig, want meer aerodynamisch, maar helaas betekent dit ook dat ik naarmate de jaren voortschrijden wat meer kilometers nodig heb om goed op gang te raken. De Vlaamse Ardennendreef had duidelijk zijn naam niet gestolen, en werd naar mijn goesting toch iets te vlug onder de wielen geschoven, ik zat amper in m'n klikpedalen! Tamelijk vooraan in de wedstrijd en tussen de jonge gasten, staat dit garant voor onmiddellijk in het rood gaan en overuren voor de longen, niks aan te doen. Voor het overige een prachtig fietsparcours waar de gepatenteerde hardrijders zich eens kunnen uitleven, en afgezien van de retesteile beklimmingen bijna allemaal bergaf! Wat wil je nog meer!? Na een 20-tal minuutjes kwam de locomotief goed onder stoom en was het regelmatig genieten! Enkel opletten dat de tong tussen al dat genieten door niet in het voorwiel terecht kwam. Met lichte tegenzin moest ik na 45km mijn fietsje inwisselen voor loopschoenen.
 
Broeierig warm intussen en opgeschoven naar plaats 17. Bij het lopen tempo zoeken en onmiddellijk vinden. Na 2 kilometer passeer ik Ruben De Gendt, in zijn jeugdige jaren meervoudig Belgisch kampioen roeien, maar al sinds enige tijd overgeschakeld op triatlon. 'Mag ik even inpikken?', vraagt hij vriendelijk. 'Uiteraard! Ik heb zelf enige jaren terug 20 kilometer in jouw zog gehangen tijdens de halve marathon van Gent!', antwoord ik. 'Ah, Jeroen Overmeiren!' antwoordt hij. Bijna goed, denk ik, maar het is nu niet het moment om hierop in te gaan, mijn longen draaiden al bijna in de knoop bij het naar buiten brengen van die eerste zin. Maar ik moet toegeven, het streelt je ego als je collega's je beginnen kennen! Wat niet wil zeggen dat ik de rest van het loopparcours al huppelend en fluitend afwerkte. Eerder zwetend en hijgend.
 
Na de aankomst een Sagannetje doen (ik heb het dan over een handje gummybeertjes naar binnen werken, en niet over het uitdelen van enkele elleboogstoten aan de concurrentie) en een litertje water drinken. Nadien nog wat aanmoedigingen in het rond strooien voor mijn snelle (letterlijk en figuurlijk!) echtgenote. Alweer een mooie dag!
 
http://results.myvtdl.be/print?type=scratch&event=867
 
Sportieve groeten,
Jeroen