Marathon Brugge 2019

Door Steven

Enkele weken na het debacle in Namen kreeg ik een mailtje van Jeroen in de bus. “Of ik geen programmaatje voor de marathon in Brugge kon opstellen?”. “Want zonder degelijke coach zou het verbreken van dat persoonlijke record (NVDR: 2:44:31, Antwerpen 2018) er toch nooit van komen!”. Dus ik op een avond naar Jeroen thuis, waar ik ‘m uiteraard terug vond op zijn geliefkoosde plekje: in de zetel voor de TV. “Dat moet hier gedaan zijn met nootjes fretten, pinten zuipen en kutjes naaien!”*, maande ik onze man aan. “Want anders wordt dat hier alweer een fiasco van jewelste!”.

Jeroen begreep onmiddellijk dat hij nog eens vol aan de bak zou moeten gaan. Ik had dan ook op papier een programma opgesteld, gesteund op volgende 4 basispijlers:

• Sneller lopen
• De kilometertijden verkleinen
• Het aantal afgewerkte kilometers in een uur vergroten
• De paslengte vergroten met behoud van pasfrequentie

Als het dan niet meer zou lukken, wist ik het ook niet meer. Jeroen stond erbij en keer ernaar als een koe naar een trein. Soms denk ik dat die jongen zijn diploma gekregen heeft bij een doos waspoeder. Gelukkig had hij alle vertrouwen in de marathonervaring van de coach. Niet onterecht, want ik heb er intussen toch al minstens 10 boeken over gelezen.

We springen onmiddellijk door naar Brugge. Onze man blaakte van zelfvertrouwen, was er duidelijk klaar voor. Hij blonk in z’n vel, al was dat ook goed mogelijk omwille van de overdreven hoeveelheid gel in zijn haar. Leen was ook van de partij en startte samen met de vlag van 4u. Den Toine was uiteraard ook een aandachtig toeschouwer, inclusief plaatjesmaker in de aanslag. Op zulke mannen kan je rekenen.

De eerste kilometer is een halve ramp. Niet voldoende vooraan gestart (veel te braaf, die jongen!) en aldus opgehouden door een pak lopers die de 4 basispijlers nog niet voldoende onder de knie hebben. Eerste kilometer in 4:12. De betere wiskundige weet onmiddellijk dat dit een eindtijd van 2u57 betekent. Werk aan de winkel!

Gelukkig zie ik dat mijn poulain na een 5-tal kilometer aansluiting vindt bij een groepje van ongeveer 20 man en 2 vrouwen sterk die een ideaal tempo lopen. Tactisch zeer sterk, helaas had mijn mannetje over het hoofd gezien dat er na de splitsing marathon / halve marathon ongeveer 20 man en 2 vrouwen onze loper aan zijn lot overlaten en voor het halve marathon traject kiezen. Blundertje! De Jeroen staat er nog 32km moederziel alleen voor!

Toch wordt de tred aangehouden en zonder verval wordt de tocht richting Zeebrugge voortgezet. In de eerste honderden meters rondom Jeroen tel ik welgeteld 1 andere loper, her en der een verloren toeschouwer. Huilen met de pet op. Trachten de focus te houden en de kilometertijden niet te laten oplopen. Tijd pal halfweg: 1u20m42s, op schema! Op de zeedijk vraag ik ‘m hoe hij zich voelt, waarop hij drie vingers in zijn neus steekt. Altijd overdrijven! Ik heb zin om hem een paar kletsen rond zijn oren te geven, want uiteraard weet iedereen dat die eerste 20 a 30 kilometer slechts een opwarmertje zijn voor wat komen gaat.

En zo wordt aan kilometerpaal 30 bevestigd waar ik ‘m voor gewaarschuwd had. Niet tegenstaande de hartslag lichtjes stijgt, gaat de snelheid lichtjes naar beneden. Al had ik hem zo op het hart gedrukt om het nét andersom te doen. Maar nee, het altijd beter weten! Er worden wel nog een paar lopers opgeraapt die het wellicht moesten stellen zonder topcoach.

Brugge komt in zicht. Ik vraag of er nog iets in de tank zit. Hij kijkt me twijfelachtig aan. Ik scheld hem nog eens de huid vol en sta erop op toch nog eens alles uit de kast te halen. Wat een tamzak verdomme! Zo gaat het nooit lukken.
​
Ik zie hem zijn laatste restjes moed bijeen scharrelen, tanden op elkaar, blik op oneindig. De snelheid schiet de hoogte in, op z’n minst 0.1km/u sneller! De loopstijl nog slechter dan voorheen. Het grimassen trekken bereikt zijn hoogtepunt op de Brugse kasseien, alsook zijn hartslag die voor het eerst boven de 180 slagen per minuut piekt. Die laatste honderden meters zijn zelfs pijnlijk om naar te kijken.

Onze man overschrijdt de finish in 2:44:31, notabene een evenaring van zijn PR tot op de seconde nauwkeurig. Kon ik mijn opdracht beter vervullen? Hij kijkt me ietwat triest aan. “Hoe?“ vraag ik ‘m, “Je wou je record aanscherpen? Niet evenaren?”. Tja, had ik dat maar geweten kerel! Communicatieskills, ook niet zijn beste kant!

Gegroet,
Steven

* Leen verzekerde me persoonlijk dat het laatste zeker niet het probleem kon zijn.

www.chronorace.be/Classements/Classement.aspx?eventId=1188554889798684&mode=large&IdClassement=20455

export_polar_marathon_brugge_2019.pdf
File Size:	473 kb
File Type:	pdf

Bestand downloaden

---

Jeroen al lachend bij de start

Jeroen al lachend aan de finish