Halve triatlon Lievegem 2022

Door coach Steven

Benzine: meer dan 2€ per liter, brood wordt een luxeproduct, gas- en elektriciteitsprijzen swingen de pan uit, huizen zijn al lang onbetaalbaar. Het was dus tijd om mijn contract met Jeroen te herzien. Ik moet ook overleven. Mijn gageverhoging van 50% (ik bracht de inflatie van de komende maanden ook al in rekening, voorzienig als ik ben) werd door onze sportman echter afgewimpeld alsof het een glas lauwe Heineken betrof. De successen die ik hem in het verleden aanreikte worden blijkbaar niet naar waarde geschat.

Ondankbare hond.

​Niettegenstaande deze vernedering, zat ik vorige zaterdag toch maar weer mooi langs de kant van het parcours van de halve triatlon van Lievegem om de weg naar succes te plaveien. Mijn goedheid kent geen grenzen. Al moet ik zeggen dat de aanwezigheid van Leen (ook als deelnemer) en ook beider gehele supportersclan (den Toine) veel goed maakten. En het weer was top. Niks mooier dan onder een stralend zonnetje, met een pintje in de hand, een hoop zichzelf kampioen wanende triatleten zich het zweet in de ogen zien sporten!

Om 11u30 doken de échte triatleten het koude Schipdonkkanaal in voor hun 1.900m zwemmen, 5 minuten erna gevolgd door de triatleten die ondanks hun te ver opgeschoten leeftijd niet van ophouden willen weten (waaronder Jeroen), en nog eens 5 minuten later waren de vrouwen aan de beurt. Jeroen kan hier in geuren en kleuren beschrijven hoe hij zijn zwemnummer ervaarde, maar gelukkig heb ik hier het laatste woord en kan ik het iets bondiger samenvatten.

Te traag.

Als 37e (11e bij de oude rakkers) de tijdritfiets op, er was nog veel werk aan de winkel! 5 rondjes van 18km scheuren langs vaarten en kanalen. Elk rondje kwam Jeroen door met een smile op z’n gezicht, duimpje omhoog. Je zou denken, onze man is in topvorm! Maar ik wist beter.

Te lui.

Ondanks dit alles toch enkele plaatsjes goedgemaakt, als 31e (respectievelijk 10e bij de oudjes en rollator patiënten) mocht hij zijn loopsloffen aantrekken. Ik wou al lang afdruipen om thuis nog een stukje van de Giro mee te pikken, maar met die ouwe taaie weet je maar nooit. En inderdaad, ik kan het niet beter omschrijven dan Leen deed via onze poulain zijn Strava profiel.  

“Ge loopt nog altijd gelijk een janet, maar het is godverdomme een snelle janet. Wat een inhaalbeweging voor het podium.”

Leen, De Prijs der Nederlandse Letteren wordt binnen afzienbare tijd de jouwe!

En zo bleken mijn trainingsschema’s nogmaals hun vruchten af te werpen en werd alsnog een podiumplek bij de oudjes uit de brand gesleept: 3e plaats na 2 échte sportmannen.

Maar de klap op de vuurpijl moest nog komen: niemand minder dan ons Leen (’t is nog een beetje te vroeg om het ‘mijn Leen’ te noemen, maar hoop doet leven), deed nog een plekje beter en mocht als 2e rijpe dame haar welverdiende prijzen in ontvangst nemen! Kon de dag beter afgesloten worden?

Op naar de volledige triatlon in Roth, op 3 juli!

Sportieve groeten,
Steven

De resultaten:
http://results.myvtdl.be/print?type=scratch&event=1949