Halve triatlon Deinze 2017

"Hoeveel kilogram is die Jeroen op 2 weken kwijt gespeeld?", vroegen sommigen onder jullie zich misschien af. Wel, drie om precies te zijn. De calorie-inname nam echter niet drastisch af de jongste tijd, wat maar één ding kon betekenen: ondergetekende was zich alweer eens te pletter aan het trainen richting de halve triatlon van Deinze. Wie de rekensom maakt, kan vlotjes becijferen dat er nog twee kilogram vakantiesouvenirs te veel aan het lichaam kleefden. Zou ik dan de laatste dagen eens stevig diëten om toch nog op competitiegewicht te raken? Zouden Donald Trump en Kim Jong-un een vakantiehuisje in Centerparks Vossemeren geboekt hebben om er samen de komende herfstvakantie door te brengen?

​Dus om zondag een energiedipje te vermijden, gooide ik de tank op zaterdag nog eens goed vol. In volgorde: 6 sneden volkorenbrood met confituur en Luikse stroop, 300ml melk, 1 tas espresso, 1 banaan, 750ml sportdrank, 1 kg paella, 300ml water, 300g rijstpap, 1 tas espresso, 500ml rode bietensap, 1 kg paella, 300ml water, 750ml water (saunaatje gedaan...) en 330ml Gini. Veel meer heb je niet nodig om een halve triatlon tot een goed einde te brengen. En een flexibele, sterke maag uiteraard. En je moet er ook tegen kunnen dat je, na het reinigen van het achterwerk, niet met 100% zekerheid kan stellen dat je last hebt van gesprongen aambeien of dat de kleur van je stoelgang louter te wijten is aan de godendrank der duursporters: rode bietensap (waarvan ik in de loop van de week 3 liter naar binnen kapte). Ik verplicht je niet om dit te lezen.
 
In Deinze is er een "Battle of the sexes": de vrouwen starten met een voorsprong die gelijk is aan de achterstand van de eerste vrouw op de eerste man in de uitslag van het voorgaande jaar (38 minuten deze keer). Wie als allereerste over de eindmeet komt, strijkt een extra premie van 800€ op. Gezien Leen ook haar beste beentjes nog eens wou voorzetten en ook startte in Deinze, was er ook een "Battle of the sexes" ten huize Van Overmeire - Van Overtveldt. Extra stress!
 
We startten met 1.900m zwemmen. Geen slagen geïncasseerd, zelf ook geen muilperen uitgedeeld, dus zonder kleerscheuren terug aan wal na minder dan een half uur. Op schema!
 
Ik merkte de jongste tijd op training dat het fietsen wonderwel liep en was dan ook blij dat ik mijn tijdritbolide nog eens van stal kon halen om 90km te knallen. Een superstarter ben ik niet, zachtjes aan de snelheid opdrijven is de boodschap. Toch maakte ik reeds in de eerste ronde enkele plaatsjes goed. Twee mannen bleven echter in mijn wiel plakken, al respecteerden ze wel de verplichte 15m tussenruimte. Op zich kon het me dan ook gene ene moer schelen dat ze in mijn zog bleven. In de tweede van de vier af te leggen ronden waren de beentjes warm gedraaid en begon ik de gaskraan nog meer open te draaien. Er restte nog 1 man in het wiel. Halfweg de derde ronde keek ik even achterom en zag in de verste verte niemand meer. Nu weet je ook meteen waarom het me geen moer kon schelen. Te snel is te snel.
 
"Hoe sterk is de eenzame fietser?" hoorde ik nog een toeschouwer roepen. "Bedankt voor de vraag, Boudewijn. Vandaag wreed sterk!", antwoordde ik. "Kan je meteen eens checken of mijn wielen nog aan het draaien zijn, want ik heb het gevoel dat ik aan het vliegen ben!". Tussen het vliegen door, knalde ik in de laatste ronde ook voorbij mijn lieftallige echtgenote. Onze battle leek in mijn voordeel beslecht te worden. Gas blijven geven!
 
Naar het einde toe passeerde ik nog enkele atleten, waarvan ik op voorhand had gedacht dat ze zeker voor me zouden eindigen. Ik was goed op dreef! Ik was jammer genoeg ook goed op dreef om mijn scrotum naar de kloten te rijden en was dus niet ongelukkig dat ik mijn tijdritraket na een zeer goede fietsproef kon opbergen in de wisselzone. In al mijn valse bescheidenheid, zal ik mijn gemiddelde snelheid niet vermelden (NVDR: Jeroen realiseerde de 10e fietstijd met een gemiddelde snelheid van 39.4km/u).
 
Wie denkt dat ik, na al dat fietsgeweld, nog superbenen had om er een splijtende halve marathon uit te persen, moet dringend langs gaan bij de psychiater. De vraag was eerder: zit er nog voldoende paella in de tank om dit alles tot een goed einde te brengen? Een toeschouwer wist me bij het verlaten van de wisselzone te melden dat ik in negende stelling liep. Ruimschoots boven de verwachtingen! Ik bereidde me dan ook mentaal voor op het feit dat ik wellicht geen plaatsen meer ging winnen, doch eerder enkele verliezen. Zo geschiedde, 2 snelle lopers passeerden me nog. Maar naar het einde toe kon ikzelf ook nog een met krampen kampende atleet inhalen.
 
10e dus! En vooraf had ik mijn vader nog verteld dat het in dit deelnemersveld niet makkelijk zou worden om top-20 te eindigen. Ik voelde me als een jeugdig spelertje dat het winnende doelpunt scoorde op het lokaal voetbaltornooi. Als je dat nog op mijn leeftijd kan zeggen, dan ben je een gelukkig man. Of mentaal minder begaafd.
 
In de recuperatieruimte stonden 4 massagetafels opgesteld, voorzien van 3 masseuses en 1 masseur. Al ben ik, zo vlak na de wedstrijd, niet echt een man van massages, gezien de cijfers ruim in mijn voordeel spraken, waagde ik het erop. Doch, vrouwe Fortuna oordeelde dat ik die dag al voldoende geluk had gehad. Het moet ergens eindigen, nietwaar?
 
Sportieve groeten,
Jeroen

uitslag_tri_deinze_2017_mannen.pdf
File Size:	151 kb
File Type:	pdf

Bestand downloaden

---

uitslag_tri_deinze_2017_scratch_details.pdf
File Size:	148 kb
File Type:	pdf

Bestand downloaden

---