Halve triatlon Damme 2017

Door Steven

Onze Jeroen was niet al te slecht bezig de jongste maanden. Maar om het zekere voor het onzekere te nemen, besloot ik mijn poulain eens van wat degelijke trainingsschema’s en voedingsplannen te voorzien. Na z’n laatste wedstrijd in Deinze, 4 weken terug, pluisde ik alles tot in detail uit en schoeide een voorbeeldige trainingsstrategie uit op Jeroens leest. Een trainingsschema dat ik je niet wil onthouden en daarom ook toevoeg aan mijn schrijven.

Uiteraard wou ik Jeroen tijdens zijn allerlaatste triatlon van het seizoen ook mentaal ondersteunen, en dus zakte ik of naar Damme. Bij aankomst in de startzone zag ik Antoine en zoonlief al staan. Antoine zag ik reeds van ver, voor zoonlief moest ik toch dicht naderen om hem waar te nemen. “Wat sta je bijzonder scherp! Jezus Christus!’, begroette ik onze sportman. ‘Jeroen voor de vrienden’, antwoordde hij bescheiden. Mentaal was het alweer gene vette, precies. Ik gaf Jeroen een fikse schouderklop en zei ‘Makker, geen paniek. Jij zorgt voor de spieren, ik voor het verstand!’. Hij keek me enigszins onbegrijpend aan, waardoor mijn stelling meteen bevestigd werd.

Het weer was ook één dikke miserie: nauwelijks 10 graden en het regende dat het goot. In de startbox stond dan ook reeds menig triatleet in zijn swimsuit te bibberen van de kou. En dan, hops het water in. ‘KOUD!’, wist Jeroen me nog te melden luttele seconden voor de start. Tja, je weet pas wat je mist als het er niet meer is: buikspek. Nog goed dat ‘m twee badmutsen boven mekaar had aangetrokken, kwestie van niet onderkoeld uit het water te komen. Ik maande de referee aan om de start niet te lang meer uit te stellen, ik had nood aan een warme koffie in een van regen verscholen brasserie! ‘Pang’, en weg waren ze. Vertrokken voor 2.000m zwemmen in de haast dichtgevroren Damse vaart. Je vergeeft me vast enige zin voor overdrijving.

Ik zag je maar moeilijk op dreef komen, Jeroen, maar eens over halfweg volgde er beterschap en ontwikkelde je een mooie slagfrequentie. Uiteraard waren de beste zwemmers al een mooie voorsprong op je aan het uitbouwen, maar het zag er goed uit. Je klauterde uit het water, je zag er toch niet al te best uit, toch een beetje last van de kou. ‘Opgelet als je je koerschoenen aantrekt!’, gaf ik nog mee. ‘Waarom?’, vroeg je. ‘Eerst je moraal eruit halen die erin gezakt is!’, antwoordde ik. Ik lag plat van het lachen. Ik was de enige. Die Jeroen en humor, een moeilijke combinatie!

Wat je allemaal uitspookte in de wisselzone, God mag het weten. Sandwichke eten? Skipak aantrekken? Schminken? Alleszins, het duurde een eeuwigheid voor je op je tijdraket sprong en aan de 90km fietsen begon. Makkelijk 10 plaatsen kwijt! Ik merkte wel dat je, verstandig als je bent, een extra koerstruitje en armstukken had aangetrokken. Klaar om de inhaalrace aan te vatten.

Ik sprong de eerste de beste brasserie binnen om er samen met Antoine een koffie te nuttigen en de lichaamstemperatuur wat op te krikken. We hadden even de tijd. Na de eerste ronde van 30km kwam je door. ‘Hoe gaat ie?’. ‘Fris!’, luidde het zeer korte antwoord. Traditiegetrouw kon je ondanks het barre weer  het tempo opdrijven richting halfweg koers, om niet meer terug te schakelen. Traditiegetrouw ook alweer op je dooie eentje. Vele plaatsen werden goedgemaakt, de naam Zoon Gods waardig. Maar zijn we niet allemaal kinderen van God?

Hop, die koerstrui uit en de loopsloffies aan. In tegenstelling tot de eerste wissel, ging dit bliksemsnel snel. Een goed voorteken. Met een mooie tred begon je aan de 21km lopen, verdeeld over 2 ronden. Intussen was het opgehouden met regenen, maar de temperatuur was amper gestegen. Ik vroeg dan ook ‘Zit je nog “fris” ’? Opnieuw plat van het lachen. Opnieuw was ik de enige… Tjonge, tjonge…

Na slechts 37 minuten passeerde je opnieuw door Damme. Ik keek Antoine vragend aan, heeft onze man deze week op worteldieet gestaan? Die is hier aan het lopen zoals een konijn! De tweede ronde leek je wat gas terug te nemen, want hier deed je 5 minuten langer over. Als 7e overschreed je de finish, in een toch wel behoorlijk sterk deelnemersveld. Zo zie je maar, je hoeft niet knap noch getalenteerd te zijn om mooie resultaten neer te leggen. Als je maar over een goede coach beschikt!

Toch leek je me niet onverdeeld gelukkig, ik kon zelfs enige ontgoocheling op je gezicht aflezen. Toch even hoogte peilen. Je maakte me diets dat er de eerste loopronde iets grondig fout was gelopen. Op een T-punt ergens in één of onder bos ontbrak enige vorm van parcoursaanduiding, waardoor je (samen met het overgrote deel van de andere triatleten die op dat moment vooraan in de wedstrijd liepen) de verkeerde richting koos en onbewust een deel van het parcours afsneed. Vermoedelijk ongeveer een kilometer. In de tweede ronde was dit euvel verholpen, de pijlen werden correct aangebracht en er was in tussentijd tevens een lint aangebracht dat verkeerd lopen onmogelijk maakte. Er dreigde nu DSQ (Disqualified) voor het gros van de atleten.

‘Jeroen, jij idioot, je hebt het volledig verknald!’, riep ik. ‘Je moest die tweede ronde ook afsnijden, dan stond je op het podium!’. Veel te eerlijk is die goozer…

‘Niet getreurd, knakker. Ik zal even een rustig babbeltje gaan doen met de organisatie en al mijn diplomatieke capaciteiten naar boven halen om die scheve situatie hier recht te trekken. Ik zal het beleefd houden.’

Met een wilde ruk trok ik de deur open van het lokaaltje waar de organisatie was gehuisvest. De hengsels begaven het bijna. Ik stapte meteen af op de hoofdafgevaardigde, en gaf hem een wel heel stevige handdruk. Het valt niet uit te sluiten dat hierdoor enkele vingerkootjes verbrijzeld werden, de man in kwestie zakte immers even door de knieën. Ik stak van wal. ‘For fuck’s sake, wat een potje amateurs zijn jullie! Ik heb hier de jongste 4 weken alles in het werk gesteld om mijn poulain naar een hoger niveau te tillen. Meer dan 80 uren trainingsarbeid! Die knakker zat meer op zijn koersvelo dan op zijn vrouw! En dan slagen jullie erin om alles naar de kloten te helpen door het parcours niet deftig uit te stippelen! Laat me jullie één ding duidelijk maken. De eerste loser die eraan denkt om hier met DSQ’s te beginnen strooien, krijgt van mij een pistool in z’n reet geduwd, waarna ik de trekker zal overhalen tot ik ‘klik’ hoor!’

‘En?’, vroeg Jeroen toen ik terug bij ‘m kwam zitten.

‘Komt in orde, gast. ’t Komt in orde.’

Gegroet,
Steven

* Naderhand werden nog 3 atleten, die vóór Jeroen in de uitslag opgenomen waren, gediskwalificeerd (uiteraard terecht!!!). ‘Officieel werd het dus een 4e stek. Maar de organisatie had wel duidelijk mijn boodschap begrepen.

(Voorlopige?) uitslag op:
http://results.myvtdl.be/print?type=scratch&event=939