JLF!VO
  • Blog Jeroen
    • Planning
  • Blog Leen
    • Planning

SUCCESS DOES NOT MEAN WINNING EVERYTHING, BUT SINCE LIEVEGEM, AVOIDING THE LAST PLACE

Halve triatlon Brasschaat 2018

25/6/2018

1 Comment

 

Door Steven

Na de marathon van Antwerpen had ik Jeroen wat aan zijn lot overgelaten. Gevolg: in Leuven niet eens bij de eerste 20 raken en hier nog tevreden over zijn ook! Hoe laag kan je vallen!? "Tja, ik vind de conditie niet echt", liet Jeroen weten. "Jij vindt zonder coach nog geen kut in een hoerenkot!" diende ik hem van gepast antwoord, "Zal ik je nog eens klaarstomen voor Brasschaat!"? Jeroen tuimelde bijna van zijn stoel bij het aanschouwen van de voorziene trainingsarbeid, maar ik wond er dan ook geen doekjes om en maakte 'm duidelijk "Wie geen talent heeft, moet hard trainen.".

Zo gezegd, zo gedaan. De week voorafgaand aan Brasschaat op hoogtestage richting het Italiaanse Bardonecchia om er 870 fietskilometertjes en 19.500 hoogtemetertjes soldaat te maken. Daarbovenop slapen op 1.600 meter hoogte, natuurlijke doping in het bloed! Meer moet dat niet zijn. Onze pupil stond dan ook te blaken van zelfvertrouwen bij de start van de 1.900 meter zwemmen. Ik noteerde dat je de eerste 200m van dat zwemmen wat ingesloten zat en enkele klappen incasseerde, maar iedereen wou uiteraard in jouw buurt zitten om de start niet te missen. Als 18e wissel 1 binnen, mooi op schema.

Hierna 86km fietsen op het programma, verdeeld over 4 ronden. Na ronde 1 keek je me ietwat misnoegd aan, de motor wou blijkbaar toch nog niet onmiddellijk warm lopen. Meteen een triatlonwet ertegenaan: "U Zult Uw Eigen Tempo Rijden!". Een wet die je duidelijk verkeerd interpreteerde, toen ik zag dat je bij het ingaan van ronde 3 helemaal achteraan een 5-koppig groepje hing te bengelen, evenwel met de 10m verplichte tussenruimte in acht te nemen. De kalmte zelve! Jij luie donder! "Geef er miljaar nog maar eens een goeie skeut op, kust uw kot ne keer uut en skart er maar op los!". Wat voor Yves Lampaert werkt, werkt ook voor anderen. Uiteraard nam je mijn tip ter harte, snelde naar de kop van de groep en reed er vervolgens alles en iedereen naar de kloten. Inclusief jezelf.

Uiteindelijk parkeerde je jouw fietsje en kon je op je boordcomputertje een gemiddelde snelheid aflezen hoger dan jouw leeftijd. Geniet er nog van, want ik heb wel het gevoel dat dit over enkele dagen weleens voltooid verleden tijd zou kunnen worden. "Wat nu?", keek je me rood aangelopen vragend aan. "Wel beste jongeman, bij mijn weten bestaat het derde onderdeel in een halve triatlon erin dat je zo snel als mogelijk een halve marathon achter de kiezen duwt! Waar wacht je dan op? Die loopschoenen aan en gas geven!".

Na de eerste loopronde was duidelijk dat je het begrip 'diep gaan' een extra dimensie aan het geven was. Mooi zo! Na de tweede ronde riep Leen (in wiens gezelschap ik een mooie namiddag had, echt een topwijf!) je toe dat je zowaar in eerste stelling lag in de oude-mannen-categorie, omdat de eerste oude man in wedstrijd pardoes op een auto knalde tijdens het fietsnummer. Ik zakte bijna in de grond van schaamte toen je hierop je handen reeds eens in de lucht gooide! Uiteraard niet omwille van medelijden met die andere ouwe, maar wel met het feit dat je nog ruim 10km moest afhaspelen en al deed alsof de buit al binnen was! Er kon nog van alles mis gaan: je beide kuiten konden nog in 2 splijten, je kon door je knieën zakken, je tikker kon er nog de brui aan geven,...

Toch hield je stand, en liet het looptempo niet zakken. Je kwam binnen als 9e overall en als eerste oude man. Ik kan niet zeggen dat ik dacht dat je het verschil nog kende tussen de pijp aan Maarten geven en Maarten pijpen, maar wat deed dat er ook nog toe. De buit was binnen!

Even later mocht je je dan ook op het hoogste schavotje hijsen in de M40-categorie. "A chacun son moment de gloire!", wat wil zeggen dat het je gegund was om daar op het podium te staan blinken, Jeroen. Want ik weet dat je Duits niet zo goed is. Je nam er een ruiker bloemen in ontvangst en een vette cheque. Ook voor mezelve tijd om eens langs de kassa te passeren! We hadden immers 10% van je prijzengeld als winstbonus voor me afgesproken. Zonder morrelen schoof je 3€ in mijn richting. 3€!

Godverdomme, ik was beter ballenraper geworden bij de Rode Duivels!

Gegroet,
Steven

http://results.myvtdl.be/print?type=scratch&event=1153

Foto
1 Comment
Leen
26/6/2018 07:49:42 am

Oud maar nog niet versleten.
Toppertje!

Reply



Leave a Reply.

    Auteur

    Jeroen Van Overmeire :
    ​"El loco de Bélgica"

    Archieven

    July 2022
    May 2022
    October 2021
    June 2021
    September 2020
    August 2020
    January 2020
    October 2019
    September 2019
    August 2019
    May 2019
    March 2019
    September 2018
    August 2018
    June 2018
    May 2018
    April 2018
    March 2018
    October 2017
    September 2017
    August 2017
    July 2017
    June 2017
    May 2017
    April 2017
    March 2017
    February 2017
    October 2016
    September 2016
    August 2016
    June 2016
    May 2016

Powered by Create your own unique website with customizable templates.
  • Blog Jeroen
    • Planning
  • Blog Leen
    • Planning