boerekreektriatlon

"You rock!!!", een mailtje in m'n inbox van een knappe jongedame na de halve triatlon van Leuven. Veel meer was er niet nodig om me supergemotiveerd aan de start te krijgen van de Boerekreektriatlon in Sint-Laureins. Ambitieus dook ik gisteren dan ook het koude water in, voor 1.000m watersport. Dit in de 3e startwave, nadat de vrouwen en de gelicentieerde triatleten het sop hadden gekozen. De watertemperatuur deed me wel even huiveren, maar na enkele honderden meters had ik door dat ik ook deze tewaterlating zou overleven. Na een meer dan degelijk zwemnummer verliet ik het water op weg naar de wisselzone, weliswaar even gehinderd door een te gladde ondergrond waardoor ik compleet tegen de vlakte ging. Zonder erg, enkel wat ego-schade.

Dan de fiets op. Geen regen deze keer, en ook de wind liet het wat afweten. Alle reden dus om er eens voluit tegenaan te gaan. Op fietspartners moest ik niet rekenen, ofwel te traag ofwel te snel. Gelukkig waren de 'te traag' ruim in de meerderheid. De korte afstand (exact 40km), spoorde me aan om me niet te sparen. Volop de beuk erin doorheen de polders. Gezien ik me de laatste tijd meer richt op het langere werk, bleek de fietsproef snel zijn einde te naderen. Ik zocht en vond het vertrouwde ritme en liet mijn gedachten wat afdwalen. Het landschap deed me denken aan de hedendaagse pornofilm. De begroeiing was eerder schaars te noemen. Niet echt mijn meug. Wat het tweede luik betreft dan toch. Van mijn part racen we doorheen een industriezone.

"Waar is die focus!? Man toch!"

Bij het stallen van mijn fiets in de wisselzone, viel het me op dat er me nog maar weinigen vooraf waren geweest. Nogmaals het volle pond tijdens de loopproef. Graag zou ik je melden dat ik dit onderdeel met de vingers in de neus afwerkte, maar niks is minder waar. Het bekje wijd open gesperd en het snot uit mijn neus zeikend, dat is meer de stijl van het huis. Je kan van een boerenpaard geen raspaard maken.

Maar zoals ik achteraf tegen een mede-sporter zei. De dag dat mijn beentjes na een triatlon geen pijn doen, kan ik er beter mee kappen. Want dan is de passie verdwenen.

Sportieve groeten,
Jeroen

Uitslag