Onbekend is onbemind.
Spijtig genoeg zal ik in den Halven van Damme als man met naam "onbekende 1" door het leven gaan. Een ontsporing bij het inschrijven heeft ervoor gezorgd dat mijn centen wel waren toegekomen, maar mijn naam niet op de startlijst was geraakt. Maar na een aantal mails en telefoons was dit uiteindelijk rechtgezet met als resultaat "Onbekende 1". Belangrijk, ik kon starten aan deze halve triatlon. De voorbereiding was vooral afgestemd om in 6 weken tijd te lopen van 0 naar 21 km. Geen enkel loopschema kon me daarbij helpen. Dus maar teren op ervaring en gevoel. Met 45 vrouwen mochten we 5 min na de eerste mannenwave starten. Het zwemmen was voor mij lang genoeg, redelijk saai en door mijn bedampt brilletje kon ik Damme niet echt verkennen. Uit het water op weg naar mijn fiets, hoorde ik iemand me toeroepen dat ik 11de vrouw was. Toch een onverhoopte leuke verrassing. Tijdens het fietsen heb ik nog altijd het gevoel van een oud vrouwtje op het eerste rijvak van de autostrade waar zelf de camions mij voorbijsteken. Hoewel ik af en toe ook eens iemand mag passeren, wordt ik zowel door mannen als vrouwen en masse voorbij geraasd. In de laatste ronde van 3 ging het zelfs nog slechter en ik was blij dat ik naar de wisselzone mocht. Zo'n slecht gevoel na 90km fietsen (aan 30.5/u) en het "slechtste" onderdeel moest nog beginnen. Dat ik tijdens het zwemmen niets gezien had van Damme, kon ik nu bij het lopen ruimschoots goedmaken. 2 lange ronden van meer dan 10km. Hoewel ik een zeer slecht gevoel had na het fietsen, ging de eerste ronde van het lopen geweldig goed. In de 2de ronde waren het vooral de laatste kilometers dat mijn benen begonnen zeer te doen, maar mentaal en conditioneel was ik redelijk ok. Naar de normen van 5u37min bezig te zijn uiteraard. Met een gemiddelde looptijd van 10,75/u ben ik heel gelukkig gezien mijn voorbereidingen. En het kan niet voor iedereen prijs zijn, ik was 15de vrouw overall, met mijn jeugdigheid kom ik uiteraard niet in de buurt van 40+.
0 Comments
Voor een tweedrangstoptriatleet als Jeroen, hebben we een tweederangsverslaggever gevraagd om zijn verslag te schrijven . Dit verslag is reeds bij jullie afgeleverd. Voor een amateurtriatleet zoals mij, is er uiteraard geen budget, dus schrijf ik zelf mijn relaas van de kwarttriatlon in Berlare.
Zou ik DNF achter mijn naam krijgen? Voor de niet-triatleetadepten is dit de afkorting van Did Not Finisched, voor de flaminganten betekent dit "is niet geëindigd". Waarom zou een getrainde triatleet niet kunnen eindigen? Hiervoor is er maar 1 reden, namelijk de dikke teen van Leen. Het harde verdict van de specialist 1 jaar geleden was stoppen met lopen, dus stoppen met triatlon! 2de opinie: opereren en terug lopen. Hierover nadenken deed ik niet en ik volgde de 2de opinie. Dat dit niet pijnloos was, besefte ik pas de weken die erop volgden. Lopen zat er niet in, maar inschrijven voor een triatlon wel. Zo geschiedde. Omdat starten aan een triatlon altijd eindigt met lopen, heb ik de week voor de start toch 3x mijn loopschoenen aangetrokken. Een maand voordien had ik ook al een poging gedaan, maar toen 2 niet getrainde vrouwen me aan slakkentempo al keuvelend voorbij staken, dacht ik dat ik beter de discipline snelwandelen kon gaan trainen. Daar stond ik dan aan de start met 40 andere vrouwen. De enige vraag die ik mij stelde, zouden die keuvelende vrouwen hier ook deelnemen? Over het zwemmen en fietsen valt niets nieuws te vertellen, dus snel naar het lopen. Snel is natuurlijk relatief, want dat was het dus niet. Na 1,5 van de 3 ronden lopen, begonnen mijn benen te roepen dat ik moest stoppen. Ze waren zo kwaad dat ze als beton aanvoelden! Maar DNF is het niet geworden, een goede tijd evenmin. Hoe dan ook: Winners are not those who never fail, but those who never quit! |
AuteurLeen Van Overtveldt : peper en zout Archieven
July 2022
|