Kwart triatlon Berlare

Voor een tweedrangstoptriatleet als Jeroen, hebben we een tweederangsverslaggever gevraagd om zijn verslag te schrijven . Dit verslag is reeds bij jullie afgeleverd. Voor een amateurtriatleet zoals mij, is er uiteraard geen budget, dus schrijf ik zelf mijn relaas van de kwarttriatlon in Berlare.


Zou ik DNF achter mijn naam krijgen? Voor de niet-triatleetadepten is dit de afkorting van Did Not Finisched, voor de flaminganten betekent dit "is niet geëindigd". 
Waarom zou een getrainde triatleet niet kunnen eindigen? Hiervoor is er maar 1 reden, namelijk de dikke teen van Leen. Het harde verdict van de specialist 1 jaar geleden was stoppen met lopen, dus stoppen met triatlon! 2de opinie: opereren en terug lopen. Hierover nadenken deed ik niet en ik volgde de 2de opinie. Dat dit niet pijnloos was, besefte ik pas de weken die erop volgden. Lopen zat er niet in, maar inschrijven voor een triatlon wel. Zo geschiedde. 


Omdat starten aan een triatlon altijd eindigt met lopen, heb ik de week voor de start toch 3x mijn loopschoenen aangetrokken. Een maand voordien had ik ook al een poging gedaan, maar toen 2 niet getrainde vrouwen me aan slakkentempo al keuvelend voorbij staken, dacht ik dat ik beter de discipline snelwandelen kon gaan trainen.


Daar stond ik dan aan de start met 40 andere vrouwen. De enige vraag die ik mij stelde, zouden die keuvelende vrouwen hier ook deelnemen?


Over het zwemmen en fietsen valt niets nieuws te vertellen, dus snel naar het lopen. Snel is natuurlijk relatief, want dat was het dus niet. Na 1,5 van de 3 ronden lopen, begonnen mijn benen te roepen dat ik moest stoppen. Ze waren zo kwaad dat ze als beton aanvoelden! Maar DNF is het niet geworden, een goede tijd evenmin. 


Hoe dan ook:
Winners are not those who never fail, but those who never quit!