kwarttriatlon Kortrijk

Zondag 18 juni, 8 uur journaal. Vandaag wordt het heet. Er wordt dan ook aanbevolen geen zware inspanningen te leveren en tussen 12 en 16 uur binnen te blijven.
Helaas, om 14 uur staat de niet stayer kwarttriatlon te Kortrijk gepland. 1 km zwemmen, 43 km fietsen en 9,5 km lopen.

Veel drinken dus, sportdrank en water. Het schijnt dat alcohol in hitte niet zo goed is. Mijn reserves bouw ik al op door voor de wedstrijd veel te drinken zodat ik voor de start al 2 liter binnen heb.
Ik word ook nog professioneel ingewreven met factor 50 door Jeroen. De romantiek is ver te zoeken want samen met 500 atleten en hun supporters is het wat druk aan de start.

​Met 50 vrouwen springen we maar al te graag in het verkoelende water van 21,5°C. Nog nooit heb ik zo uitgekeken naar de zwempartij.
Een kleine 18 min later zet ik voet aan wal om de hitte terug te trotseren. Op naar de wisselzone waar mijn bolide met supersnelle wielen klaar staat. Een pittig heuvelend parcours staat me te wachten. Het gaat vlotjes hoewel ik toch nog door een aantal vrouwen gepasseerd word. Gelukkig rijd ik snel genoeg om een windje te hebben en de hitte minder te voelen . Met een gemiddelde van 31,5 km/u en 334 hoogtemeters bol ik tevreden de wisselzone binnen. 

In de wisselzone grijp ik mijn gelleke mee. Maar ik heb direct dorst en mijn inspanningen op de fiets geven me het gevoel dat ik niets naar binnen krijg. Dus ik wacht nog met het gelletje. Het lopen gaat voor geen meter. Ik heb het gevoel dat ik met Karen in het Everslaarbos aan 9km/u aan het lopen ben. Ja, sorry Karen, maar op wedstrijd verwacht ik een iets rapper tempo. Ik heb mijn uurwerk wel aan, maar het parcours trekt al mijn aandacht. 
Om de 1,5 km is er bevoorrading voorzien. Bij iedere bevoorrading roep ik zoals een kieken zonder kop: "water". Tussendoor staan mensen te sproeien. Iedere keer ik erdoor loop, voel ik me als een klein kind dat een onverwacht pakje mag openen. Ik wil nog! 
Ik voel mijn tempo zienderogen zakken. Straks kan ik Karen niet meer volgen, denk ik. Dit is de eerste keer dat ik denk aan stoppen. Maar mijn 2 supporters Farah en Jeroen staan me bij het ingaan van de 2 de ronde aan te moedigen met sproeiwater en een gelletje! Ik wil roepen dat mijn eerste gelletje nog steeds onaangeroerd is, maar de energie heb ik er niet voor.
Ik forceer me net voor de drankbevoorrading een gelletje in te nemen. Uiteindelijk start ik met de moed der wanhoop de derde en laatste ronde. Maar ik voel me sneller gaan en me beter voelen. Redbull geeft je vleugels. Zever, het is Isogel van High5. De cafeïne en suikers doen hun werk en ik vlieg. Ik wil meer supporters en moedig een bende jonge gasten mijn naam te roepen. Het werkt, ik haal steeds meer mensen in en mijn tempo gaat omhoog. Karen is er aan voor de moeite.

De finish is in zicht, ik voel me goed maar heb toch afgezien in de eerste 2 ronden. Aangekomen zie ik op mijn uurwerk dat ik toch 11 km/u gemiddeld heb gelopen, onverwacht goed 
Ik eindig als 14 de vrouw in een tijd van 2u34. Gezien de omstandigheden kan ik alleen maar tevreden terug kijken. 

En nu bijtanken. Uiteindelijk die avond nog 2 liter gedronken. Santé.

vtdl_-_resultcenter__triatlon_duatlon_kortrijk_-_1_4_triatlon_non-drafting.pdf
File Size:	97 kb
File Type:	pdf

Bestand downloaden

---