Halve triatlon leuven

Daar lag ik dan midden op het fietspad. Mijn fiets is op straat gekatapulteerd en ik heb een sierlijke salto gemaakt. Met mijn hoofd val ik tegen de harde grond om uiteindelijk mijn vel weggeschraapt te voelen van mijn been. De eerste gedachte was: "Alles ok voor de triatlon van Leuven volgende week?". 

Hier sta ik dan tussen +/- 250 mannen en 14 vrouwen op een strandje. Het is niet de bedoeling het grootste zandkasteel te bouwen, maar we zijn allen klaar om te starten aan de eerste halve triatlon in België dit jaar. Met 250 man in een meer duiken is niet echt een natte droom. Ik vrees voor een lange lijdensweg tot we uit het water gaan. En zo geschiedde, zoals een groep sardienen zwemmen we van begin tot einde. De gedachte "waarom doe ik dit toch", duikt weer een aantal keer op. Verkeerd zwemmen is wel niet mogelijk, gewoon volgen. Ik ben blij dat ik de wisselzone gehaald heb. 

Snel de fiets op. Na de eerste ronde, passeert mij een ambulance en vrees ik dat het voor een triatleet zal zijn. Inderdaad, een andere ambulance staat er al en ze zijn de eerste zorgen aan het geven aan een triatleet. Gelukkig niet mijn wederhelft. 
Het fietsen gaat wonderwel goed en hoewel het veel keren en draaien is en we 4 keer pittige heuvels over moeten, ga ik in de wisselzone met een gemiddelde van 31/u. 

Hier beslis ik toch gebruik te maken van de dixi wc's. Ik heb geen zin om terug in mijn bloot gat langs de weg te zitten om te plassen. Het loopparcours, bestaande uit 3 rondjes, is wederom pittig. De eerste ronde gaat het goed, maar er zitten steile stukken in, veel draaien en keren en trappen die we iedere ronde 2 keer op en af moeten. Ik voel dat het niet mijn beste loopje zal worden. Iedere ronde gaat het trager. De laatste ronde moet ik afrekenen met opkomende krampen in de kuiten. Ik blijf wel lopen enkel op het steile stuk omhoog. Het is ook niet bevorderlijk dat de meeste rond mij aan het stappen gaan en met krampen af te rekenen krijgen. Het slagveld wordt groter naar gelang je langer op het parcours zit. 

Een beetje ontgoocheld kom ik over de streep die ze verhoogd hadden, waardoor ik nog eens een ferme kramp kreeg in mijn kuit. Bij de vrijwilligers en speaker vraag ik of ze nieuws hebben over de 2 gebotste triatleten, maar nog geen nieuws. De dag erna staat er een artikel in de krant, met het goede nieuws dat het goed komt.

Conditioneel was ik in orde, maar de krampen: te weinig gedronken? te hevig op de fiets? te weinig zouten?
Er is nog werk aan de winkel tot Almere.

halve_triatlon_leuven_2018_uitslag.pdf
File Size:	49 kb
File Type:	pdf

Bestand downloaden

---