In de vroege uurtjes op een zondag gaat de wekker af. Het is fris en bewolkt. Vandaag staat de halve van Deinze op ons menu. Smakelijk is dat niet, het menu bestaat voornamelijk uit sportdrank, energierepen en gelletjes. De 32 vrouwen hebben de eer om 38 min vroeger te vertrekken dan de mannen, dit in het belang van de battle of the sexes. Die battle laat ik aan mij voorbijgaan, ik ga de strijd met mijn eigen aan. Het zwemmen is zoals de meeste keren het minst voorbereid met het beste resultaat. Na 1900m kom ik als 11de uit het water met een nog redelijk fris gevoel. Het was dan nog altijd niet te warm. Dus maar warmdraaien op de fiets. Door het feit dat de vrouwen veel vroeger mochten starten, was het zo goed als constant vrije baan tijdens de eerste ronde, waar ik niet moest letten op de 15-meter regel (een minimum afstand tussen uw voorligger, anders 5min straf). De volgende ronden werden drukker met veel passage van de opkomende mannen. Ook Jeroen vlamde mij voorbij, ik dacht dat ik stil stond, maar reed op dat moment 32km/u. Hoe snel reed hij wel niet? Ik bereikte het einde van de 90 km fietsen en voelde al een tijdje een volle blaas. Wanneer en waar ga ik plassen? In de broek of aan de kant? Toch naar de wisselzone om aan het laatste onderdeel te starten, een halve marathon bestaande uit 4 ronden. Die blaas bleef me parten spelen. Aangezien wc's niet voorzien zijn, zat er niets anders op dan wild te plassen. Omdat ik geen GAS boete wou riskeren en mijn bloot gat niet aan al mijn vele supporters wou tonen, besloot ik op het kalme gedeelte van het loopparcours mijn trisuitje uit te doen en me volledig te laten gaan. Het beste moment van gans het loopgedeelte. De eerste 3 ronden kon ik mijn tempo redelijk aanhouden met af en toe een stop om voldoende te drinken. Maar de laatste ronde begonnen beide kuiten mij te vertellen dat ze er genoeg van hadden. Af en toe voelde ik die laatste 5 km een kramp op komen. Gelukkig zette die zich niet door, maar mijn tempo moest wel naar beneden. Na 5u en 31 min haalde ik de finish, compleet leeg met pijnlijke benen. De hele tijd dacht ik wat dit volgend jaar zal geven. Dan moet ik nog een marathon lopen. Inderdaad supporters, het is zo ver. Jeroen en ik hebben beslist om te proberen volgend jaar de volledige triatlon Challenge Almere mee te doen. Dus zet die supportersbussen maar al klaar! Daarom als voorbereiding begin oktober de marathon van Eindehoven samen met Jeroen en Dries. Zij gaan voor een super tijd, ik om uit te lopen. Hieronder de volledige uitslag, na lang zoeken kan je me daar ergens tussen vinden.
7 Comments
Marijke De Vleeschauwer
21/8/2017 12:10:21 pm
Almere staat genoteerd!
Reply
Chris
21/8/2017 02:38:54 pm
laat op tijd weten wanneer de marathon plaatsvindt hé, dan zal er een mobilhome aan de kant staan ... om ongestoord te kunnen plassen
Reply
Moeke
21/8/2017 02:55:47 pm
Alweer een uitmuntende prestatie.
Reply
Nadine
21/8/2017 04:28:40 pm
Wederom een supergoede prestatie Leen! Goed bezig! Bezig blijven!
Reply
Antoine
22/8/2017 01:07:45 am
Knap gedaan, Leen. En wat een recuperatievermogen! Een gespannen blaas tijdens de wedstrijd is natuurlijk klote! Nog maar best dat je geen Tom Dumoulinke moest doen onderweg!
Reply
Dries
22/8/2017 06:56:44 am
Super Leentje! Goed gedaan!
Reply
Babs
22/8/2017 08:56:25 pm
Chapeau bas! Wat een prestatie! In Eindehoven zal ik er staan voor te supporteren en heel graag in Almere ook ;-)
Reply
Leave a Reply. |
AuteurLeen Van Overtveldt : peper en zout Archieven
July 2022
|