Endurance Day Hamme 1/2 Marathon

De lente is in zicht dus wordt het tijd voor de triatleten dat ze zich nog eens tonen aan de buitenwereld.
De lente heeft vandaag nog even plaatsgemaakt voor een stevige winter. Dus daarom letterlijk een opwarmertje, de halve marathon in Hamme.
 
Gelukkig kunnen we vanuit de cafetaria de start zien. De familie Fiers is ook voltallig aanwezig, Hjalmar als loper en Karolien, Annelyn en Aaron als supporters. Het gaat er hier gemoedelijk aan toe. Onze finisher medaille krijgen we al voor de start, dus kunnen we evengoed naar huis. Maar Jeroen laat vallen dat er voor de eerste drie overall ook prijzen te rapen vallen. Dus besluiten we daar dan maar voor te gaan.

​Ik had een tijd van 1u50 in gedachte waarmee ik mijn PR met 5 minuten zou kunnen verbeteren. Uiteraard is die PR tijd van ver vervlogen tijden, maar toch was 11,5 km/u als gemiddelde niet te onderschatten.
 
Het deelnemersveld is alleszins beperkt tot 60 deelnemers, dus dat vergroot de kansen op een extra prijs, toch? 3 minuten voor de start begeef ik me als een toerist naar buiten. Strever Jeroen is samen met Hjalmar zich reeds gaan opwarmen. Ik volg eerder het motto van koereur Thomas De Gendt, geen opwarming, geen gefriemel in de massa en M&M’s eten.
 
Stipt om 13u starten we en merk ik dat ik geen last zal hebben van gefriemel in de massa. Na 1 km loop ik moederziel alleen. Hoe sterk is de eenzame loper die krom gebogen over zijn uurwerk tegen de wind zichzelf een weg baant. Heel sterk blijkbaar, want ik merk dat ik zonder veel moeite mijn vooropgestelde 11,5 km/u haal.
 
Het gaat snel, na 5 km de eerste bevoorrading, waarbij volle bekers op een tafeltje klaar staan. Niet zo gemakkelijk om te grijpen en bij deze temperaturen ijskoud. Brrrrr. Gelukkig niets op mij gemorst. Het volgende doel zijn de supporters die klaarstaan na 8 km en 11 km. Met luide aanmoediging roepen ze mij toe dat ik goed bezig ben. Toch eens op mijn uurwerk kijken of dat klopt en inderdaad ik behoud mijn tempo. Ik voel me nog fris. Of is dat vooral door het weer? Dus versnellen dan maar.
 
Ondertussen zie ik Jeroen met Antoine als fietsende begeleider passeren. Jeroen heeft blijkbaar wel een loopmakker gevonden die hij nu juist moet lossen. Zijn loopmakker is al lachend aan het lopen, terwijl het bij Jeroen is alsof hij zijn longen naar buiten wil hijgen.  Maar zoals we ondertussen al weten: wie het laatst lacht, lacht het best.
 
Voor mij zie ik al enkele kilometers op een 200-tal meter een roze vrouw lopen. Neen, je moet zich nog geen zorgen maken, ik ben niet aan het hallucineren. Roos omdat ze nu eenmaal een roze t-shirt aan heeft. Zou ik nog kunnen versnellen en haar proberen in te halen? Vanaf het bordje ‘19 km’ versnel ik nog een klein beetje, maar haar loopmakker en  zijzelf kijken geregeld om en versnellen mee.
 
Die laatste 2 km blijven maar duren, maar uiteindelijk finish ik in een mooie tijd van 1u47min22s, dus bij een gemiddelde van 11,8km/u. Achteraf hoor ik van Hjalmar dat die 2 km inderdaad blijven duren omdat het nog 2,7km was. Ik kan alleen maar tevreden zijn. Supertevreden word ik als ik hoor welke prestatie Jeroen neergezet heeft.
 
Aan de finish enkel onze supporters te bespeuren. De organisatie wacht warm binnen op ons om de chip af te geven en zo onze waarborg terug te krijgen. Tussendoor pols ik hoeveelste vrouw ik geworden ben en of daar een prijs aan vasthangt.
 
Derdes dus en een glazen aandenken.

uitslag_halve_marathon.1.pdf
File Size:	238 kb
File Type:	pdf

Bestand downloaden

---